มูศีบัต (1)
คืนนี้เป็นคืนแห่งมุศีบัตที่ยิ่งใหญ่ และสำคัญ จริงๆแล้วในค่ำคืนแห่งอาชูรอ มัจญลิสควรจะกระชับกว่านี้ เราควรที่จะมอบมัจญลิสนี้ให้เป็นค่ำคืน มูศีบัตแห่งการรำลึก…… แห่งการ หลั่งน้ำตา…… ให้กับท่านอิมามมะฮฺดี (อ)
ซึ่งมูศีบัต ที่ผมจะรำลึกในค่ำคืนนี้ คือ มูศีบัตที่ท่าน อิมามมะฮฺดี(อ) ได้สั่งเสียมากที่สุด ซึ่งมีคนอ่านมูศีบัตจำนวนมาก และมีอาเล็มจำนวนมาก ได้รับการบอกกล่าวและสั่งเสียจาก อิมาม มะฮฺดี(อ) ว่า… “ จงอ่านมูศีบัตนี้ให้มากเถิด โอ้ผู้รำลึกทั้งหลาย ”
ผมขอยกหลักฐานหนึ่งที่เข้มแข็ง ซึ่งบุคคลที่ยืนยันคำกล่าวนี้คือท่าน อัลลามะฮฺ มัจลิซีย์ ซึ่งท่านเป็นหนึ่งในอุลามาอฺที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่านหนึ่ง ในประวัติศาสตร์ของชีอะฮฺ ท่าน คือผู้ที่ได้รวบรวมฮะดิษของ บรรดาอะฮฺลุลบัยต(อ) นับเป็นแสนๆฮาดิษ อีกทั้งในหนังสือที่ท่านได้เขียนขึ้นมา มีร้อยกว่าเล่ม หนึ่งในธรรมเนียมปฏิบัติของท่าน คือ ทุกๆคืนวันศุกร์ ท่านจะเรียกหาลูกหลาน และครอบครัวของท่าน มานั่ง แล้วอ่านมูศีบัตแห่งกัรบาลาอฺ ให้บุคคลในครอบครัวของท่านฟัง จนกระทั่ง ค่ำคืนหนึ่ง ท่านอิมามมะฮฺดี(อ) ได้เข้าฝันท่านอัลลามะฮฺ มัจลิซีย์ และได้สั่งเสียท่านอัลลามะฮฺ มัจลิซีย์ ว่า… โอ้…. มัจลิซีย์เอ๋ย….. ถ้าเจ้าต้องการจะอ่านมูศีบัตในคืนวันศุกร์ให้กับคนในครอบครัวของเจ้าแล้ว ฉันขอสิ่งหนึ่งได้ไหม ??? จงอ่าน มูศีบัต “อัลวิดะอฺ” ให้มากที่สุด เพราะเป็นมูศีบัตการร่ำลาของท่านอิมามฮุเซ็น(อ) กับบรรดาลูกหลานของท่าน และเป็นมูศีบัตหนึ่ง ที่ทำให้อิมาม มะฮฺดี (อ) ต้องหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือด…….. เป็นมุศีบัตแห่ง การ รํ่าลา….. เป็นมูศีบัตที่บรรดาอะฮลุลบัยตฺ(อ) ได้หลั่งน้ำตาเป็นอย่างมาก……. เราจะเริ่มมูศีบัตนี้ตรงไหน พี่น้อง …. …
เมื่อท่านอิมามฮุเซน(อ) ได้ฝังร่างของท่านอบัลฟัฎลฺ อับบาส ได้ฝังร่างของอะลีอัสกัรแล้ว และไม่เหลือใครอีกแล้ว เพื่อจะส่งสาส์นครั้งสุดท้าย ท่านอิมามฮุเซ็น(อ) ได้ควบม้าซุลญานาออกไปกลางสนามรบ แล้วกล่าวประโยคหนึ่งอย่างกึกก้องอีกครั้งหนึ่งว่า… ยังมี ผู้ที่จะช่วยเหลือฉันอีกไหม? ?? ยังมี ผู้ที่จะช่วยเหลือฉันอีกไหม? ??
มีรีวายัต ที่อธิบายรายละเอียดของเรื่องราวต่อจากนี้ว่า เมื่อท่านเอ่ยชื่อแล้ว ทุกอย่างเงียบ ไม่มีเสียงใดตอบรับ อิมาม ฮุเซ็น(อ) ก็ได้กล่าวต่อไปว่า… ยาฮาบีบ…….. ท่านอยู่ที่ไหนกัน ทำไมท่านไม่ตอบรับ เสียงของฉัน…..??? ยาอับบาส……. อับบาสของฉันอยู่ที่ไหนกัน ทำไม ไม่ตอบรับ เสียงร้องขอความช่วยเหลือของฉัน……??? ยาอะลีอักบัร……. โอ้ลูกรักของพ่อ ทำไมจึงไม่ตอบรับ พ่อ พวกเจ้าไปอยู่ที่ไหนกัน…….???
จนกระทั่งอิมามฮุเซ็น(อ) มั่นใจแล้วว่า ไม่มีใครตอบรับเสียงเรียกของท่านแล้ว ท่านจึงควบม้ากลับมายังกระโจมของลูกหลาน ยังมีรายละเอียดอื่นๆอีกมากมาย แต่ผมขอเริ่มต้นตรงนี้ …เมื่อเรียกทุกคนออกมา…
ท่านอิมามฮุเซ็น (อ) ได้กล่าวว่า “ฉันขอลาทุกๆคนก่อน” ยารูบาบ ยาฟาฏิมา ยาซัยหนับ ยารูกัยยะฮ….. บรรดาสตรี ที่มีอายุมากหน่อย ก็ได้ร้องตะโกนว่า… ยาอะบาอับดิลลาฮฺแล้วใครจะพาเรากลับไปเมืองมะดีนะฮฺ….. สตรีอีกท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกหลานของท่านได้กล่าวขึ้นว่า… โอ้อาจ๋า แล้วเราจะตอบเด็กๆอย่างไร เมื่อท่านไม่กลับมา…… เมื่อนั้นเสียงร้องไห้ เริ่มดังขึ้นในกระโจมของบนีฮาชิมและ ของลูกหลาน
ท่านอิมามฮุเซ็น(อ) ต้องลงไปจากหลังม้า และปลอบประโลมทีละคน……. ทีละคน จนกระทั่ง ทั้งหมดได้นิ่งเงียบ แต่มีคนเดียวเท่านั้น ที่ไม่สามารถที่จะหยุดการร้องไห้ได้ นั้นคือ สตรีที่ชีวิตและจิตวิญญาณของนาง ได้ผูกไว้กับท่าน อิมามฮุเซ็น(อ) นั้นคือ ซัยหนับ(ซ) บุตรของซะฮรอ(ซ)….. ไม่ว่าอิมามฮุเซน(อ) จะปลอบประโลมซักเพียงใด ก็ไม่สามารถที่จะหยุดการร่ำไห้ของท่านหญิงซัยหนับได้ พี่น้อง!!!
จนกระทั่ง ในริวายัตได้อธิบายว่า ท่านอิมามจำต้องใช้ กะรอมัตพิเศษ ที่ได้รับการประทานจากพระองค์อัลลอฮฺ(ซบ) โดยท่านได้เอานิ้ว ซึ่งเป็นนิ้วแห่งอำนาจวิลายัต แตะไปที่อกของท่านหญิงซัยหนับ(ซ) ทันทีที่นิ้วนั้น ได้แตะไปยังอกของท่านหญิงซัยหนับ (ซ) ท่านหญิงซัยหนับ ก็หยุดรํ่าไห้ในบัดดล ซึ่งหลังจากเหตุการณ์นั้น ท่านหญิงซัยหนับ(ซ) ไม่รู้ว่าฮุเซ็น(อ) ทำอะไรกับฉัน แต่ฉันไม่สามารถที่จะร้องให้ในเวลานั้น และบอกว่าไปเถิด พี่จ๋า !!! ถึงขั้นต้องใช้อำนาจแห่งวีลายัต ต้องใช้อำนาจจากฝ่ามือแห่งวีลายัต จึงจะสามารถหยุดการร้องไห้ของท่านหญิงซัยหนับ(ซ) ได้……….
หลังจากนั้นอิมามฮุเซ็น(อ) ได้ทำการรํ่าลาลูกหลาน อิมาม ฮุเซ็น(อ) ได้สวมกอดลูกหลานของท่านทีละคน จากนั้นท่านก็ได้ควบขึ้นไปบนหลังม้า และกระตุกเชือกอาชาซุลญานาเพื่อที่จะก้าวออกไปสู่สนามรบ อิมามฮุเซ็น(อ) กระตุกเชือกครั้งที่หนึ่ง ซุลญานาไม่ขยับ อิมามฮุเซ็น(อ) กระตุกเชือกครั้งที่สอง ซุลญานาก็ไม่ขยับ……..
บางริวายัตได้กล่าวว่า ท่านอิมามฮุเซ็น(อ)นั้นได้ใช้ส้นเท้าของท่านสะกิดซุลญานาให้ก้าวเดิน ซึ่งท่านไม่เคยทำเช่นนี้กับม้าซุลญานามาก่อน เพราะม้าซุลญานา คือ อาชาคู่ใจ เพียงแค่ ท่านอิมามฮุเซ็น(อ) ขึ้นหลังม้า มันก็รู้หน้าที่ของมัน โดยไม่ต้อง กระตุกใดๆเลย….
บางรายงานชี้ว่า เมื่ออิมามฮุเซ็น(อ) ได้กระแทกท้องของซุลญานา ด้วยส้นเท้า มันก็ไม่ขยับ อิมามฮุเซน(อ) จึงเกิดความสงสัย ท่านจึงหันไปมอง เห็นซุลญานาก้มหัวของมันลงต่ำ อิมามฮุเซ็น(อ)จึงมองตามหัวของซุลญานา ก็พบว่ามีเด็กสตรีคนหนึ่งกำลังจับเท้าข้างหนึ่งของซุลญานาอยู่
บางริวายัตได้บอกว่า มีเด็กสตรีคนหนึ่ง ดึงเชือกที่ปากของซุลญานา อิมามฮุเซน(อ) จึงก้มไปดูว่าเด็กคนนั้นคือใคร
ยาอัลลอฮฺ คือ เด็กคนเดียวกันกับที่ท่านอิมามฮุเซ็น(อ) ได้ประกาศว่าฉันรัก……หนึ่งในความสุขในดุนยาของฉัน คือ เด็กคนนี้……. คือ ท่านหญิงสุกัยนา อิมามฮุเซ็น(อ) จึงได้ถามว่า ลูกรักมีอะไรหรือ….???
ท่านหญิงสุกัยนาก็ไม่ได้พูดสิ่งใด ท่านแสดงกริยา โดยการ ทำมือให้บิดาลงจากหลังม้าก่อน พ่อจะรีบไปไหนลงมาก่อนเถิด อิมามฮุเซ็น(อ) ถามว่า ให้พ่อลงมาทำไม ? ท่านหญิงจึงตอบว่า … ให้พ่อทำหน้าที่อย่างหนึ่ง ซึ่งพ่อ ได้ทำมากับทุกคนแล้ว แต่พ่อยังไม่ได้ทำกับฉัน อิมามฮุเซ็น(อ) จึงได้ลงมาจากหลังม้า และถามท่านหญิง สุกัยนา ว่า หน้าที่อะไรที่พ่อต้องทำกับเจ้า ยังมีหน้าที่อะไรที่พ่อยังไม่ได้ทำอีกหรือ? ท่านหญิงสุกัยนาตอบว่า… “ พ่อ !!! ไม่ต้องพูดสิ่งใด ขอพ่อโปรดนั่งลงก่อนเถิด ”
อิมามฮุเซ็น(อ) จึงได้นั่งลง แต่ท่านหญิงสุกัยนา ได้ตอบกลับว่า… “ไม่ใช่ท่านั่งแบบนี้ พ่อต้องนั่งขัดสมาธิ” เมื่อท่าน อิมาม ฮุเซ็น(อ) นั่งขัดสมาธิ ท่านหญิงสุกัยนาก็ได้ขึ้นไปนั่งบนตักของ อิมามฮุเซ็น(อ) เมื่อขึ้นไปนั่งบนตัก ท่านหญิงสุกัยนาก็ได้ดึงมือของท่านอิมามฮุเซ็น(อ) มาวางไว้บนศีรษะของท่านหญิง …… อิมามฮุเซ็น(อ) ทำอะไรไม่ถูกแล้วพี่น้อง !!! และความจริง แล้วอิมามฮุเซ็น(อ) ก็รู้ว่าทำไม และกำลังจะต้องทำอะไร? อิมามฮุเซ็น(อ) ทำอะไรไม่ถูกแล้วพี่น้อง !!! เมื่อท่านหญิง สุกัยนาเอามือตั้งไว้บนศีรษะ ท่านอิมามฮุเซ็นตั้งเฉยๆ ท่านหญิงสุกัยนากลับเป็นคนบอกบิดาของท่านเองว่า… “ ลูบซิ ลูบซิ พ่อลูบ ลูบซิลูบ ” พี่น้องรู้ที่ไปที่มาของมันไหม เพราะ ท่านหญิงสุกัยนาเป็นเด็กที่ฉลาด และช่างสังเกตว่าหลังจากช่วงเที่ยงของอาชูรอ เด็กทุกคนจะถูกเรียกไปนั่งตักของท่านอิมามฮุเซ็น(อ) และ อิมามฮุเซ็น(อ) จะลูบไปที่ศีรษะของเด็กเหล่านั้น หลังจากนั้นท่านหญิงสุกัยนา จึงทราบว่า เหตุผลที่เรียกเด็กเหล่านั้นขึ้นไปนั่งบนตัก และลูบศีรษะนั้นเพราะพ่อของเด็กคนนั้นเป็นชะฮีดแล้ว
การลูบศีรษะของลูกยาติมนั้น ท่านรอซุลลอฮฺ(ศ) ได้กล่าวว่าอัลลอฮฺ(ซบ) จะประทานความดีให้กับทุกๆเส้นผมของลูกยาติมคนนั้น ให้แก่ผู้ลูบ เมื่อท่านอิมามฮุเซ็น(อ) ถูกสั่งให้ลูบศีรษะ
“ลูบซิพ่อ “ ท่านอิมามฮุเซ็น(อ) จึงได้ถามลูกรักว่า… “ทำไม เจ้าถึงได้ทำกับพ่ออย่างนี้….
ท่านหญิงสุกัยนาตอบว่า… เพราะพ่อลูบศีรษะลูกยาติม…… ลูกยาติมทุกคนถูกลูบศีรษะ…… แต่พ่อจะไปเป็นชะฮีด โดยที่ฉันยังไม่ได้ถูกลูบศีรษะด้วยมือของท่านได้อย่างไร……..???
ฉันก็จะต้องเป็นลูกยาติมเช่นกัน พ่อจะต้องลูบศีรษะก่อน เพราะเมื่อพ่อเป็นชะฮีดแล้ว จะไม่มีใครที่จะลูบศีรษะสุกัยนา สุกัยนาไม่รู้จะนั่งบนตักของผู้ใด….. อิมามฮุเซ็น(อ) เริ่มทนไม่ได้กับคำพูดที่เชือดเฉือนหัวใจของพ่อ จึงเรียก ยาซัยหนับ !!!
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
เนื้อหาบางส่วนในหนังสือ ปรมัตถ์แห่งการพลี สดุดีอาชูรอ เล่ม 2
ค่ำคืนที่ 10 มุฮัรรอม 1436 บรรยายโดย… ซัยยิดสุไลมาน ฮุซัยนี
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ติดตามอ่านต่อ ปรมัตถ์แห่งการพลี สดุดีอาชูรอ (ตอนจบ)
