บทกลอน…. ( ฮูเซ็น…. รัศมีชี้นำ )

519
ฮูเซ็น…. รัศมีชี้นำ

หากโลกไร้เดือนดาวให้เจ้านับ
จงดูแผลแทงสับนับร้อยร้อย
หากฟูรอตขอดไหม้จะไหลลอย
จงดูเลือดเขาย้อยรดหลั่งริน

หากวัวควายรายรอบขอบกะอฺบะต์
กัรบะลาอฺกิบละต์จงผละผิน
หากไร้ดุริยทิพย์ให้ยลยิน
รำลึก อินนาลิลลาฮ์..อาชูรอ

หากพบปราชญ์ผู้รู้ที่คู้คุด
ก็จงเอาเยี่ยง ฮุร เตาบัตหนอ
หากน้ำใจแบ่งปันนั้นไม่พอ
จงนึกน้ำตาคลอแห่งอับบาส

หากต่ำต้อยน้อยใจในสิ้นสูญ
ดูเอาเถิดนั่น ญูน ผู้เป็นทาส
เขาต่อสู้ทรนงอย่างองอาจ
หวังให้เลือดต่ำชาติสาดหลอมไหล

หากอธรรมดำมืดเข้ายึดโลก
สุไกนาจะโศกสักเพียงไหน
หากมัวเมาเกรงหวั่นต่อจัญไร
ซุลญะนาจะรับใช้ผู้ใดกัน

ซุลฟิกอรยอดดาบอานุภาพฟ้า
ใครจะควงศาสตราวิเศษนั่น
ฮะบิ๊บ ทิ้งคนใช้เพื่อนายพลัน
แล้วให้ฉันทิ้งนายได้อย่างไร

หมดพันธะศักดาและหน้าที่
แต่ รัก มีหฤหรรษ์อันยิ่งใหญ่
เป็นสนามถามทวงผองดวงใจ
การพลีชีพรับใช้ต่อเมาลา

หากโศกเศร้าร้าวใดในทุกข์ทับ
จงรำลึก ไซหนับ เสียเถิดหนา
เจ็บปวดจริงสิ่งใดเหนือคัยมาร์
มัซลูม ไซนาบา เหนือระทม

การสูญเสีย แท้หรือ คือได้รับ
สู่ผลลัพธ์ปรภพอันสุขสม
ณ เบื้องอภิบาลการชื่นชม
พลีพนมจำนนบนธรรมา

หากโลกร้าวไร้แสงแห่งอาทิตย์
ให้โลหิตย้อมเถิดเพื่อเจิดจ้า
สัจธรรมดำรงได้ในโลกา
ปรารถนา ฮูเซ็น เป็นเชื้อนำ

ยามเอ่ยรักอัลลอฮ์พ้อถวาย
ได้ทบทวนความหมายมิพล่อยพร่ำ
มิตรรักอุดมการณ์แห่งสาส์นธรรม
ได้จดจำบทเรียนเขียนด้วยเลือด

ฟูรอตธารชีวินยังรินไหล
แล้งดอกบางดวงใจจึงแห้งเหือด
สัจธรรมรุ่งระยับไปกับเลือด
ฮูเซ็น รัศมีเชือด เพื่อชี้นำ

อาชูรอ ชูฮาดาน่ายกย่อง
ยิ่งรำลึกกึกก้องทำนองล้ำ
เขาล้วนมีชีวิตฤทธิ์ร่ายรำ
ในทุกคำ ทุกครา ยา..ฮูเซ็น

โดย…. กวีธรรม